Afgelopen zaterdag had ik de eer om de JO14-4 te fluiten. Ze speelden tegen de JO14-3 van PVC. We begonnen keurig op tijd en al snel bleek dat de tegenstander een aantal zeer begaafde voetballers in het team had. Dat resulteerde erin dat VRC na zo’n 25 minuten helaas al met 0-4 achter stond.
Maar wat ik zo gaaf vond om te zien: ondanks de achterstand bleef VRC voetballen. De spelers werden door de begeleiding aangemoedigd om door te blijven gaan. Er werd niet op elkaar gescholden, geen frustratie naar elkaar toe. Het publiek – een groep van zo’n 20-25 ouders, opa’s en oma’s – bleef rustig en moedigde de jongens juist aan.
In de rust zag ik een prachtig moment: één van de spelers ging naar een vriend of kennis (ik schat een paar jaar ouder), en die zei tegen de speler: “Jullie moeten blijven voetballen, het is echt niet slecht.” Dat is de spirit!
In de tweede helft gebeurde precies dat: de jongens bleven voetballen en bleven elkaar positief coachen. Ze scoorden nog en speelden een geweldige tweede helft vol combinatievoetbal, inzet en teamgeest.
Op zulke momenten ben je als scheidsrechter extra trots op je club.
VRC JO14-4 is voor mij HET elftal van de week!
Mannen, ik ben trots op jullie.
De scheids
